Beraber başaracaktık, oysa şimdi.

Yoksun öyle zor ki buna alışmak... Sesinin tınısını özledim ve en çok
da herşeyim deyişini...Bütün zıt yönlerimize hatta anlayışsızlığına
rağmen özlüyorum seni...

Bunu nasıl yaptım bilmiyorum.. Hayatıma istediğin zaman girmene, canın
sıkıldığında gitmene, döndüğünde hiç birşey olmamışı oynaya nasıl
katlandım... İstemeye istemeye kürkçü dükkanın olmaya nasıl dayandım?


Şimdi yoksun.... Belkide daha güzel yokluğunda yaşamak seni...Beni
kıracak hiç birşey yok seni hayal ederken . Güşünü düşünüyorum bir de
sımsıkı sarılışını... Belkide biz birimizin kaderiyiz demiştin ya,
belkide kaderiydik birbirimizin...

Elimden geleni yaptım sevgili... Senin için sınırları
zorladım.Hayallaremiz vardı çünkü, ideallerimiz...Herşeye meydan okur,
herşeyi başarabilirdik beraberken...Biz beraber başarıcaktık sevgili,
sonuna kadar olabildiği yere kadar. Oysa şimdi yoksun tek başımıza
nasıl başarıcaz sevgili nasıl?

Söz vermiştik hep birbirimizin yanında olmak için, hep anlamak ve hep
sevmek için...Birbirimizi kırsakta kırılmamak için söz vermiştik. Ben
bu sözü tutuyorum bu günlerde.. Şu anda bile bir gülüşüne herşeyi
unutmaya razıyım...Seni öyle çok seviyorum ki...


Bir çok kez benim elimdeydi beraber olmak, elimden geleni yaptım, en
zor şartlarda beraber olduk... Bu kez senin elinde sevgili!!!

Affetmeye hazır bir kalp bekliyor, kırarak bıraktığın yerde ve hala yürek dolusu sevgiyle!!!

Seni çok seviyorum çokk...

teşekür ederiz emegine saglık